Bukowski Fr

Contact : bernard@durbuyrock.be

Moed, zelfopoffering, veerkracht… zoveel woorden die de waarden zouden kunnen samenvatten van de combinatie van Ile-de-France die, na de ergste beproevingen te hebben overwonnen, gewoon de handdoek in de ring had kunnen gooien. Alleen Bukowski is veel meer dan alleen een rockband. Het is een gezin. Een clan geleid door Mathieu Dottel, zanger-gitarist even vasthoudend als geïnspireerd, die erop stond het avontuur voort te zetten na de dood van zijn broer Julien, bassist die aan zijn zijde aanwezig was sinds het begin van het verhaal dat in 2007 werd gelanceerd. vijftien jaar, de muzikanten hebben de zalen doorzocht, de weg vrijgemaakt en 5 albums uitgebracht, allemaal opgenomen met dit ongelooflijke gevoel van urgentie vermengd met een geluid dat zowel compact als krachtig is, een soort kruising tussen stoner, metal en hardrock.

Met dit gelijknamige album legt Bukowski een geloofsbelijdenis af en viert hij evenzeer continuïteit als een nieuw begin. Met zijn nieuwe drummer, die in 2019 arriveerde, profiteerden de vier muzikanten – Mathieu op gitaar en zang, Clément op gitaar, Julien op bas en dus Romain op drums – van de gedwongen pauze in verband met de pandemie. om nieuwe horizonten te ontdekken en verken voorheen ongeziene geluidsgebieden. Tussen de sessies die worden uitgevoerd in het gezelschap van HK (Loudblast, Black Bomb A, Otargos…) in de Vamacara-studio en het werk op afstand dat de muzikanten ertoe zal hebben aangezet zich tot de computeroplossing te wenden om tal van arrangementen op te zetten, profiteert de groep van deze manier van werken om nieuwe ideeën te ontwikkelen. Hoewel ze door de jaren heen zo vaak als stoner werden bestempeld, doet Bukoswki zichzelf gelden als een band die tot zoveel meer in staat is, ergens tussen stevige rock en alternatieve metal in. Luisteren naar dit nieuwe album is het onweerlegbare bewijs.

Na een directe introductie en in your face via een “From Above” dat naar pure Bukowski ruikt, evolueert het volgens zijn liedjes. De groep neemt de tijd, waagt zich aan meer progressieve sferen, aarzelt niet om te flirten met de zeven minuten op zijn “Breathin’ Underwater” of om het lied in het Frans te kiezen op “Arcus”, opgenomen in het gezelschap van Wojtek, kampioen onbetwiste speler in de Rap Contenders a capella battle league. Een grote stap in een nieuwe richting die op geen enkele manier de beweerde identiteit van de combo ondermijnt, wiens DNA stevig verankerd in verzadiging bevestigt hoeveel rock de basis van zijn universum blijft, hoe uitgestrekt het ook is. Het bewijs is met “My Claws” en zijn vuurkracht in combinatie met zijn meer melodieuze refreinen of het indrukwekkende “The Third Day” van minder dan twee minuten en zijn schokkerige riff die met de rand van een adamantium door je speakers snijdt.

Op het podium wordt het album verdedigd in het gezelschap van Max, dicht bij Julien en voormalig gitarist van Full Throttle Baby, die nu bas speelt. Een estafette evenzeer als een toewijding voor deze linkshandige die de 4-snaren en de backline van zijn vriend en voorganger op zich neemt. Een familieverhaal, hebben we je verteld. Lang leve Bukowski!